Petrus
ik ben gewoon maar weer gaan vissen
zoals ik altijd heb gedaan
de zindering is nu verdwenen
en het zal nooit meer anders gaan
ik ben m’n leven lang verrader
ik heb m’n beste Vriend ontkend
ik vluchtte toen het erop aankwam;
ik had nog nooit zo hard gerend
en –o ja- ik heb wel gevochten
maar meer uit wanhoop dan uit lef
ik wist gewoon niet wat ik doen moest
nu rest alleen nog schuldbesef
en zit ik op mijn boot te mokken
met al die onrust in m’n kop
met om me heen alleen maar water
ik kan nu echt geen kant meer op
en als ik kon, zou ik lopen op het water
zou ik rennen, rennen naar het strand
als ik kon, zou ik teruggaan in de tijd
teruggaan naar het vaste land
net als toen die ene nacht, toen Jezus Zelf mij riep
toen ik -ook als was het storm- op het water liep
maar ook toen was daar die twijfel
zag ik weer dat het niet kan;
water is toch water en geen zand
pak mijn hand
‘k zal met de waarheid moeten leven
dat ik mijn kansen heb gemist
telkens opnieuw en keer op keer
achter het net gevist
en weet je, Judas, hij verhing zich
want hij verraadde Jezus ook
maar zoiets… daar ben ik toch te bang voor
veel te bang… of is het hoop?
pak mijn hand
©Wouter Seinen 2012
Dit nummer is uitgebracht op het album "Paraplu" (2013)
Beluister op YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=n8UExVYhFV8